Adana’da ölen yaşlı kadının komşusu konuştu
Adana Seyhan ilçesinde bir huzurevinde kalan ve 2023’te ‘beyaz gelinlik giyme’ hayalini damatsız düğünle gerçekleştiren Sümbül Topbaş, 20 Haziran’da bakkala gideceğini söyleyerek ayrıldıktan sonra bir daha geri dönmedi.
Hakkında kayıp başvurusu yapılan Topbaş’ın, 23 Haziran gecesi Çukurova ilçesi Kurttepe Mahallesi’ndeki ağaçlık alanda cansız vücudu bulundu.
Polisin yaptığı incelemede, bedeninde rastgele bir yara izine rastlanmayan Sümbül Topbaş’ın cansız vücudu, otopsi için Adana Adli Tıp Kurumu morguna götürüldü.
SORUŞTURMA BAŞLADI
Otopsisi tamamlanan Topbaş’ın cenazesi, yakınları tarafından alınarak Asri Mezarlığı’nda toprağa verildi. Sümbül Topbaş’ın mevti sonrası Adana Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü, huzurevine yönelik idari soruşturma başlattı.
Ayrıca çıkacak ayrıntılı otopsi raporunun akabinde Topbaş’ın vefatıyla ilgili bir ihmal ya da dış müdahale olup olmadığının belirleneceği, isimli soruşturmanın da sürdüğü bildirildi.
SON BAYRAM MÜSAADE ÇIKMADI
Sümbül Topbaş’ın huzurevine yerleşmeden evvel kaldığı Köprülü Mahallesi’nde bakkallık yapan 30 yıllık komşusu Ayşe Gönenç, konuştu.
Topbaş’ın vefat haberiyle sarsıldığını ve çok üzgün olduğunu söyleyen Gönenç, “Kimsesi yok. Var da yok denilebilir. Ablası ve yeğenleri vardı ancak burada oturmuyorlar. Sümbül Abla tek başına yaşardı. Dükkanımızdan alışveriş yapardı. Tertemiz, eli yüzü düzgün bir insandı. Yaklaşık 30 yıldır yani gençlikten tanıyoruz. Ortada kalınca huzurevine yatırıldı.
Kimse önemsemedi, biz de sahip çıkıyorduk. Biz bayramlarda alıp mahalleye getiriyorduk. Bizim konutumuzda kalıyordu, ben bakıyordum. Helalihoş olsun, hiç zorsunmadım. Bu bayram istedik, kurum vermedi. Yakınları huzurevinden çıkmasını istemiyormuş. Bayana sahip çıkmadılar. Günah değil mi?” diye konuştu.
“HUZUREVİNDE KEYİFLİ DEĞİLDİ”
Sümbül Topbaş’ın huzurevinde keyifli olmadığını söyleyen Ayşe Gönenç, şöyle devam etti:
Huzurevinde kalmak istemiyordu. Huzurevinde kimseyi tanımadığını, mahalleyi çok özlediğini anlatıyordu. ‘Burada siz varsınız. Orda kimseyi tanımıyorum. Vakit geçmiyor’ kaygısı. Bana ‘Anne’ sıkıntısı. Kimi rahatsızlıkları başlamıştı. Şizofren ve Alzheimer hastalıkları vardı lakin kimseye bir ziyanı yoktu. İlaçlarını yazdırıyor, alıyorduk. İlaçlarını içerdi. Bir arada uyurduk.
Hiçbirimize makus bir davranışı olmadı. Fakat huzurevinde memnun değildi. Oradan tekraren kaçmaya çalışmış. Sonuçta burada doğmuş büyümüş ve buralarda kalmayı istiyordu. Burada tüm mahalleyi tanır, konuşur, gülüşüyordu. Bizim konutumuzun insanı üzereydi, hiç ayırmadık. Bu türlü bir vefatı hak etmedi. Çok üzgünüz. İhmal olduğunu düşünüyorum. Sorumluların cezalandırılmasını istiyoruz.
