Eskişehirli Sevim teyze, çocukluk hayali olan bağlama çalmayı öğrendi
Eskişehir’in Odunpazarı ilçesinde yaşayan Sevim Öztürk, iki çocuk ve üç torun sahibi emekli bir esnaf. Yıllarca market işleterek geçimini sağlayan Öztürk, emeklilik hayatına adım attığında kendine yeni bir yol çizmek istedi. Bu arayışında birinci adımı, gelininin teklifiyle Eskişehir Büyükşehir Belediyesi bünyesindeki Sanat Meslek Eğitim Merkezi Kursları’na (ESMEK) katılarak attı.
71 Konutlar Mahallesi’ndeki merkezde evvel keçe dövme ve giysi kurslarına başlayan Öztürk, bir mühlet sonra açılan bağlama kursunu duyunca çocukluk hayalini hatırladı: Bir gün bağlama çalabilmek ve türküler söyleyebilmek. Eğitim merkezi sorumlusu Ergül Gökçe’nin takviyesiyle kursa kaydolan Öztürk, kısa müddette bu hayalini gerçeğe dönüştürdü.
7 AYDA 30 TÜRKÜYÜ ÇALAR HALE GELDİ
Sadece yedi ay içinde 30 farklı türküyü hem çalıp hem söyleyebilecek düzeye gelen Sevim Öztürk, bağlama kursuna başladığı günü şöyle anlatıyor:
Ekim ayında yazıldım. Başta yalnızca bir türkü söyleyebilsem kâfi diyordum fakat artık 30’a yakın türküyü çalıp söylüyorum. Bu benim için bir hayalin ötesinde. Her hafta üç gün severek geliyorum. Hocalarımın emeği çok büyük, hepsine minnettarım.
“BAĞLAMAM, ARTIK BİR KESİMİM GİBİ”
Ancak Öztürk’ün müziğe olan bağlılığı derslerle sonlu değil. Meskeninin mutfağında yemek pişirirken bile bağlamasını elinden bırakmıyor. “Bağlamam artık bir modülüm gibi” diyen Öztürk, muvaffakiyetinin sırrını da açıklıyor:
Bu işler emek ister. Gece gündüz demeden çalışıyorum. Hocalarımın emeğini boşa çıkarmam. Birinci başta ‘yapabilir miyim?’ diye çekindim lakin Ergül hocamın güler yüzü bana yürek verdi.
“KADINLAR KENDİ AYAKLARI ÜZERİNDE DURMALI”
Yıllarca içini kemiren “keşke”yi nihayet dönüştüren Öztürk, öğrendikçe daha da heveslendiğini söylüyor. Müziğin dışında el işi kurslarına da katılan Öztürk, “Hayat kuralları evvelden bu türlü şeylere fırsat vermedi. Ancak artık çocuklar evlendi, işler bitti. Bu benim zamanım” diyerek geç yaşta da olsa kendini keşfetmenin heyecanını paylaşıyor.
Öztürk, öğrenmenin yaşının olmadığını vurgulayarak gençlere de şu davette bulunuyor:
Bugün 65-70 yaşında üniversite okuyan beşerler var. Ben de ‘neden bağlama çalamayayım?’ dedim. Genç kızlara da daima söylüyorum; okusunlar, meslek sahibi olsunlar. Kendi ayakları üzerinde duran bayanlar olmalı.
“BİZ ONA ‘EN GENCİMİZ’ DİYORUZ”
ESMEK Ünite Sorumlusu Ergül Gökçe ise Sevim Öztürk’ün gücüne hayran kaldıklarını belirtiyor:
Bağlama kursumuzu bu yıl birinci sefer açtık. Sevim Hanım geldiğinde kurs yeni başlamıştı. Başta tereddüt ettik ancak o kararlılıkla ‘yapacağım’ dedi. Artık sınıfın en yaşlısı lakin biz ona ‘en gencimiz’ diyoruz. Zira gücü, azmi gençlere taş çıkarır.
Kursun eğitmeni Mehmet Ali Yıldırım da Öztürk’ün kısa müddette gösterdiği gelişime dikkat çekerek şu değerlendirmeyi yapıyor:
Bağlamaya birinci başladığında bu kadar süratli ilerlemesini beklemiyordum. Lakin disiplini ve öğrenme isteğiyle inanılmaz bir muvaffakiyet yakaladı. Sahiden örnek bir kursiyer.
Hayatının ikinci baharını müzikle renklendiren Sevim Öztürk, bağlamanın tınısında yalnızca çocukluk hayalini değil, yılların sessiz hasretini de lisana getiriyor.
